Στο δυτικό τμήμα της επαρχίας Κόνιτσας, πλησίον των ελληνοαλβανικών συνόρων και κοντά στη συμβολή των ποταμών Αώου και Σαραντάπορου εντοπίζεται απομονωμένος και απότομος λόφος, ο λόφος της Μεσογέφυρας, γνωστός και ως «Λόφος Πανταζή» ή «Καστρί». Η θέση οφείλει την ονομασία της στην γκρεμισμένη σήμερα γέφυρα που βρίσκεται στην κοιλάδα του Αώου και θεωρούνταν στρατηγικό σημείο από την αρχαιότητα έως και τους νεώτερους χρόνους. Η περιοχή της Μεσογέφυρας γεωγραφικώς ανήκε στην αρχαία Τριφυλία των αρχαίων φιλολογικών πηγών. Η ύπαρξη αρχαιολογικών καταλοίπων στο λόφο της Μεσογέφυρας μαρτυρείται από την αρχαιότητα, αλλά ευρύτερα γνωστή έγινε από τα δυο κερατόσχημα ξίφη της ΥΕ ΙΙ-ΙΙΙ περιόδου. Οι ανασκαφικές έρευνες που έγιναν στο χώρο έφεραν στο φώς κατάλοιπα μεγάλου ορθογώνιου οικοδομήματος, διαστάσεων 25Χ6,50μ.. Ο χώρος κατοικήθηκε από τις αρχές του 3ου αι. έως το 150 π.Χ., και πιθανώς λειτουργούσε ως εμπορικός σταθμός λόγω της νευραλγικής της θέσης, η οποία αργότερα, μετά τις ταραχές του 240/39π.Χ., μετατρέπεται σε στρατιωτική εγκατάσταση όντας σε εξαιρετικά στρατηγική θέση. Από τα ταυτισμένα νομίσματα που βρέθηκαν στο χώρο δώδεκα είναι μακεδονικά, οκτώ ηπειρωτικά και ένα Κορίνθου. Ξεχωρίζει ο «θησαυρός» πέντε αργυρών τετραδράχμων Αλεξάνδρου Γ΄. Άνθηση παρουσιάζεται κατά την Υστεροβυζαντινή περίοδο (1204-1430), όπως βεβαιώνει και η ύπαρξη δυο νομισμάτων ένα του αυτοκράτορα της Νίκαιας Ιωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη και ένα του δόγη Ranieri Zeno της Βενετίας. Τα νομίσματα ανήκουν στην εποχή που αρχίζει η ανάπτυξη της περιοχής Διπαλίτσας (σημερινή Μολυβδοσκέπαστος) η οποία βρίσκεται σε άμεση γειτνίαση με το λόφο της Μεσογέφυρας.

Γιαννάκη Βάσω