Η Αγία Μαρίνα βρίσκεται σε μια από τις παλαιότερες συνοικίες  των Ιωαννίνων, την Καλούτσιανη. Σύμφωνα με την παράδοση ο ναός της Αγίας Μαρίνας κτίσθηκε το έτος 1791, ενώ το 1809 έγινε η πρώτη ανακατασκευή του. Το 1820 και το 1829  πυρπολήθηκε από τα σουλτανικά στρατεύματα. Στη μορφή που διατηρείται σήμερα κτίστηκε το 1852, με χρήματα του Ηπειρώτη ευεργέτη Νικολάου Ζωσιμά και των αδελφών του.

Πρόκειται για τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική με τρεις πολυγωνικές  αψίδες στα ανατολικά και ευρύ πρόναο εν είδη νάρθηκα στα δυτικά. Κιονοστήρικτο χαγιάτι περιβάλλει τμήμα του βόρειου, ολόκληρο το δυτικό και τμήμα του νότιου τοίχου.

Ο ναός είναι τρισυπόστατος, διαθέτει δηλαδή, τριμερές ιερό, με τρεις αγίες Τράπεζες.  Στο δυτικό τμήμα του κυρίως ναού αναπτύσσεται γυναικωνίτης με τη μορφή πιόσχημης στοάς. Στη νοτιοδυτική πλευρά του γυναικωνίτη διαμορφώνεται παρεκκλήσιο αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου.

Στο χώρο του ιερού οι τοιχογραφίες περιορίζονται στις τρεις αψίδες. Σύμφωνα με επιγραφή η τοιχογράφησή της έγινε το 1892 από Χιονιαδίτες ζωγράφους, τους αδελφούς Χριστόδουλο, Θωμά, Σωκράτη και Νικόλαο. Ο διάκοσμος των τεσσάρων αβαθών τρουλλίσκων του κεντρικού κλίτους επιζωγραφήθηκε το 1928. Κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης που έγιναν πρόσφατα αποκαλύφθηκε κάτω από τη νεότερη ζωγραφική του 1957  το αρχικό στρώμα του 19ου αιώνα, με τις μορφές ολόσωμων μετωπικών αγίων αποδοσμένων μέσα σε ελλειψοειδή διάχωρα. Στο βόρειο τοίχο η παράσταση της Μεταμόρφωσης,  αντίγραφο έργου του Ραφαήλ, ιστορήθηκε το 1887 από τους Χιονιαδίτες Χριστόδουλο και Θωμά, οι οποίοι εργάστηκαν και στην τοιχογράφηση του ιερού.

Το τέμπλο του ναού είναι ξυλόγλυπτο και επιχρυσωμένο, με εμφανείς επτανησιακές επιδράσεις, ως προς το διάκοσμο και τη γενικότερη σύλληψή του.

                                                                                                         Ε. Καλογιάννη –  Δ. Παπαϊωάννου